جامعه را روشن و مصفّا آند و تن ها و جان ها با هم به نماز بشتابند و در پناه آن طمأنینه و استحکام

یابند.

نماز، رآن اصلی دین است و باید اصلی ترین جایگاه را در زندگی مردم داشته باشد. حیات طیّبه

انسان در سایه حاآمیّت دین خدا، وقتی حاصل خواهد شد آه انسانها دلِ خود را با یادِ خدا زنده

نگهدارند و به آمک آن بتوانند با همه جاذبه های شرّ و فساد مبارزه آنند و همه بُت ها را بشکنند و

دست تطاول همه شیطا نهای درونی و بُرونی را از وجود خود قطع آنند. این ذآر و حضور دائمی

فقط به برآت نماز حاصل م یشود. و نماز در حقیقت پشتوانه مستحکم و ذخیره تمام نشدنی در

مبارزه ئی است آه آدمی با شیطان نفس خود آه او را به پَستی و زَبونی می آشد، و شیطان های

قدرت آه با زَر و زُور، او را وادار به ذلّت و تسلیم م یآنند، همیشه و در همه حال دارد.

هیچ وسیل هئی مستحکم تر و دائمی تر از نماز برای ارتباط میان انسان با خدا نیست، مبتدی ترین

انسانها رابطه خود با خدا را بوسیله نماز آغاز می آنند. برجسته ترین اولیای خدا نیز، بهشت خلوت

انس خود با محبوب را در نماز م یجویند. این گنجینه ذآر و راز را هرگز پایانی نیست و هر آه با آن

بیشتر آشنا شود جلوه و درخشش بیشتری در آن می یابد.

آلمات و اذآار نماز، هر یک خلاصه ئی است آه به بخشی از معارف دین اشاره می آند و بطور مکرّر

و پی در پی آن را به یاد نمازگزار م یآورد. نمازی آه با تدبّر در معانی، و بدون سَهو و غِفلت گزارده

شود، انسان را روزبروز با معارف الهی آشناتر و به آن دلبست هتر می سازد.

نورانیّت نماز، و رازها و رمزهای آن و در سهائی آه در آن گنجانیده شده، و اثر آن در ساختن فرد و

جامعه چندان نیست آه بشود در مقالی آوتاه از آن سخن گفت بلکه چنان نیست آه بیخبری چون

من بتواند از اعماق آن خبری آورد.

آنچه من با قلم قاصر و معرفت ناچیز خود م یگویم آن است آه مردم ما و جامعه ما، و بخصوص

جوانان ما آه اآنون بار امانت سنگینی را بر دوش گرفت هاند باید نماز را منبع قدرتی لایزال بدانند و در

برابر جبه هئی آه امروز پیش روی ماست، ما را به تکیه گاه مستحکم ذآر خدا و امید و اعتماد به او،

بیش از همیشه و بیش از همه، محتاج می سازد، و نماز آن سرچشمه جوشانی است آه این امید

و اعتماد و قدرت معنوی را به ما م یبخشد.

نماز با حضور و با توجّه، نمازی آه از یاد و ذآر سرشار است، نمازی آه آدمی در آن با خدای خود

سخن می گوید و به او دل می سپارد، نمازی آه والاترین معارف اسلام را پیوسته به انسان

می آموزد، چنین نمازی انسان را از پوچی و بی هدفی و ضعف م یرهاند و اُفق زندگی را در

چشمش روشن می سازد و به او همّت و اراده و هدف می بخشد، و دلِ او را از میل به آجروی و

گناه و پستی نجات می دهد. از این رو است آه نماز در همه حالات، حتّی در میدان نبرد و در

سخت ترین آزمایش های زندگی، اولویّت خود را از دست نمی دهد.

ص: 2